การเรียนก้ผ่านพ้นไปครึ่งเทอมแรก หลังจากเวลาของกิจกรรมที่ผ่านมา ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เพื่อนบางคนอาจจะไม่สามารถตั้งตัวให้เท่าทันกับช่วงเวลาที่ผ่านไปนั้นเอง จึงเป็นที่น่าเสียดาย สำหรับโอกาสที่ได้ก้าวเข้ามาอยู่ในรั้ว มหิดล ศาลายาแห่งนี้ ก็มีอันต้องหยุดพักสถานะการศึกษาที่นี้เป็นเพียงอดีต และเริ่มก้าวเดินในเส้นทางแห่งใหม่
หากเราลองมองถึงเวลาที่ มีคุณค่ากับตัวเรา หาใช่เวลาก่อนสอบไม่...หากแต่เวลาที่เรานั่งเรียน เวลาที่อาจารย์ให้เลคเชอร์ เรานั่งทำอะไรอยู่ หลับหรอ หิวหรอ ง่วงหรอ เป็นที่น่าคิดถึงกับเพื่อนหลายคน ที่เดินมาครึ่งทาง เหลืออีกเพียงนิดก็จะจบการศึกษา แต่เรื่องการดูแลตนเอง เป็นเรื่องที่เราย่อมต้องคำนึงถึงตลอดเวลา เราเป็นผู้รู้ เป็นผู้มีการศึกษา ฉะนั้นจงอย่าให้การศึกษามาเป็นตัวชี้นำเรา เราจงก้าวเดินให้ทันการศึกษาเถิด
จากเริ่มแรก ไม่มีใครเชือหรอกว่า วันเวลาที่มหิดล ศาลายาผ่านพ้นไปรวดเร็ว เพราะอะไรกิจกรรมต่างๆ พาเพลินไปสนุกจนลืมว่า เรามีภาระอันใหญ่ยิ่ง สำคัญเท่าๆกัน คือ การตั้งใจเรียน เราลืม...เมื่อเราได้ก้าวผ่านสิ่งสำคัยหนึ่ง คือการได้เข้ามาเป็นนักศึกษาแห่งนี้แล้ว เราไม่รู้วิธีการจัดการตนเอง กับเวลา กับเพื่อน กับกิจกรรม กับชีวิตที่มหิดล ศาลายาให้ลงตัว
"จงเล่นให้หนัก และเรียนให้หนัก"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น